مزامیر 130

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، از گرداب غم نزد تو فریاد برمی‌آورم.

A Song of degrees. Out of the depths have I cried unto thee, O LORD.

2 خداوندا، صدای مرا بشنو و به ناله‌ام گوش فرا ده!

Lord, hear my voice: let thine ears be attentive to the voice of my supplications.

3 ای خداوند، اگر تو گناهان ما را به نظر آوری، کیست که بتواند تبرئه شود؟

If thou, LORD, shouldest mark iniquities, O Lord, who shall stand?

4 اما تو گناهان ما را می‌بخشی، پس تو را گرامی می‌داریم و از تو اطاعت می‌کنیم.

But [there is] forgiveness with thee, that thou mayest be feared.

5 من بی‌صبرانه منتظر خداوند هستم و به وعده‌ای که داده است امید بسته‌ام.

I wait for the LORD, my soul doth wait, and in his word do I hope.

6 آری، من منتظر خداوند هستم بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند، آری، بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند.

My soul [waiteth] for the Lord more than they that watch for the morning: [I say, more than] they that watch for the morning.

7 ای اسرائیل، به خداوند امیدوار باش، زیرا محبت او عظیم است؛ اوست که می‌تواند ما را نجات فراوان بخشد.

Let Israel hope in the LORD: for with the LORD [there is] mercy, and with him [is] plenteous redemption.

8 خداوند اسرائیل را از همهٔ گناهانش نجات خواهد داد.

And he shall redeem Israel from all his iniquities.