مزامیر 130

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، از گرداب غم نزد تو فریاد برمی‌آورم.

Out of the depths have I cried unto you, O LORD.

2 خداوندا، صدای مرا بشنو و به ناله‌ام گوش فرا ده!

Lord, hear my voice: let your ears be attentive to the voice of my supplications.

3 ای خداوند، اگر تو گناهان ما را به نظر آوری، کیست که بتواند تبرئه شود؟

If you, LORD, should mark iniquities, O Lord, who shall stand?

4 اما تو گناهان ما را می‌بخشی، پس تو را گرامی می‌داریم و از تو اطاعت می‌کنیم.

But there is forgiveness with you, that you may be feared.

5 من بی‌صبرانه منتظر خداوند هستم و به وعده‌ای که داده است امید بسته‌ام.

I wait for the LORD, my soul does wait, and in his word do I hope.

6 آری، من منتظر خداوند هستم بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند، آری، بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند.

My soul waits for the Lord more than they that watch for the morning: I say, more than they that watch for the morning.

7 ای اسرائیل، به خداوند امیدوار باش، زیرا محبت او عظیم است؛ اوست که می‌تواند ما را نجات فراوان بخشد.

Let Israel hope in the LORD: for with the LORD there is mercy, and with him is abundant redemption.

8 خداوند اسرائیل را از همهٔ گناهانش نجات خواهد داد.

And he shall redeem Israel from all his iniquities.