مزامیر 130

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، از گرداب غم نزد تو فریاد برمی‌آورم.

A Song of Ascents. Out of the depths have I called Thee, O LORD.

2 خداوندا، صدای مرا بشنو و به ناله‌ام گوش فرا ده!

Lord, hearken unto my voice; let Thine ears be attentive to the voice of my supplications.

3 ای خداوند، اگر تو گناهان ما را به نظر آوری، کیست که بتواند تبرئه شود؟

If Thou, LORD, shouldest mark iniquities, O Lord, who could stand?

4 اما تو گناهان ما را می‌بخشی، پس تو را گرامی می‌داریم و از تو اطاعت می‌کنیم.

For with Thee there is forgiveness, that Thou mayest be feared.

5 من بی‌صبرانه منتظر خداوند هستم و به وعده‌ای که داده است امید بسته‌ام.

I wait for the LORD, my soul doth wait, and in His word do I hope.

6 آری، من منتظر خداوند هستم بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند، آری، بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند.

My soul waiteth for the Lord, more than watchmen for the morning; yea, more than watchmen for the morning.

7 ای اسرائیل، به خداوند امیدوار باش، زیرا محبت او عظیم است؛ اوست که می‌تواند ما را نجات فراوان بخشد.

O Israel, hope in the LORD; for with the LORD there is mercy, and with Him is plenteous redemption.

8 خداوند اسرائیل را از همهٔ گناهانش نجات خواهد داد.

And He will redeem Israel from all his iniquities.