مزامیر 130

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، از گرداب غم نزد تو فریاد برمی‌آورم.

A Canticle in steps. From the depths, I have cried out to you, O Lord.

2 خداوندا، صدای مرا بشنو و به ناله‌ام گوش فرا ده!

O Lord, hear my voice. Let your ears be attentive to the voice of my supplication.

3 ای خداوند، اگر تو گناهان ما را به نظر آوری، کیست که بتواند تبرئه شود؟

If you, O Lord, were to heed iniquities, who, O Lord, could persevere?

4 اما تو گناهان ما را می‌بخشی، پس تو را گرامی می‌داریم و از تو اطاعت می‌کنیم.

For with you, there is forgiveness, and because of your law, I persevered with you, Lord. My soul has persevered in his word.

5 من بی‌صبرانه منتظر خداوند هستم و به وعده‌ای که داده است امید بسته‌ام.

My soul has hoped in the Lord.

6 آری، من منتظر خداوند هستم بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند، آری، بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند.

From the morning watch, even until night, let Israel hope in the Lord.

7 ای اسرائیل، به خداوند امیدوار باش، زیرا محبت او عظیم است؛ اوست که می‌تواند ما را نجات فراوان بخشد.

For with the Lord there is mercy, and with him there is bountiful redemption.

8 خداوند اسرائیل را از همهٔ گناهانش نجات خواهد داد.

And he will redeem Israel from all his iniquities.