مزامیر 130

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، از گرداب غم نزد تو فریاد برمی‌آورم.

A Song of Ascents. Out of the depths I have cried to you, LORD.

2 خداوندا، صدای مرا بشنو و به ناله‌ام گوش فرا ده!

Lord, hear my voice. Let your ears be attentive to the voice of my petitions.

3 ای خداوند، اگر تو گناهان ما را به نظر آوری، کیست که بتواند تبرئه شود؟

If you, LORD, kept a record of sins, Lord, who could stand?

4 اما تو گناهان ما را می‌بخشی، پس تو را گرامی می‌داریم و از تو اطاعت می‌کنیم.

But there is forgiveness with you, therefore you are feared.

5 من بی‌صبرانه منتظر خداوند هستم و به وعده‌ای که داده است امید بسته‌ام.

I wait for the LORD. My soul waits. I hope in his word.

6 آری، من منتظر خداوند هستم بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند، آری، بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند.

My soul longs for the Lord more than watchmen long for the morning, more than watchmen for the morning.

7 ای اسرائیل، به خداوند امیدوار باش، زیرا محبت او عظیم است؛ اوست که می‌تواند ما را نجات فراوان بخشد.

Israel, hope in the LORD, for there is loving kindness with the LORD. Abundant redemption is with him.

8 خداوند اسرائیل را از همهٔ گناهانش نجات خواهد داد.

He will redeem Israel from all their sins.