مزامیر 130
| سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، از گرداب غم نزد تو فریاد برمی‌آورم. | 1 |
Een lied Hammaaloth. Uit de diepten roep ik tot U, o HEERE!
| خداوندا، صدای مرا بشنو و به ناله‌ام گوش فرا ده! | 2 |
HEERE! hoor naar mijn stem; laat Uw oren opmerkende zijn op de stem mijner smekingen.
| ای خداوند، اگر تو گناهان ما را به نظر آوری، کیست که بتواند تبرئه شود؟ | 3 |
Zo Gij, HEERE! de ongerechtigheden gadeslaat; HEERE! wie zal bestaan?
| اما تو گناهان ما را می‌بخشی، پس تو را گرامی می‌داریم و از تو اطاعت می‌کنیم. | 4 |
Maar bij U is vergeving, opdat Gij gevreesd wordt.
| من بی‌صبرانه منتظر خداوند هستم و به وعده‌ای که داده است امید بسته‌ام. | 5 |
Ik verwacht den HEERE; mijn ziel verwacht, en ik hoop op Zijn Woord.
| آری، من منتظر خداوند هستم بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند، آری، بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند. | 6 |
Mijn ziel wacht op den HEERE, meer dan de wachters op den morgen; de wachters op den morgen.
| ای اسرائیل، به خداوند امیدوار باش، زیرا محبت او عظیم است؛ اوست که می‌تواند ما را نجات فراوان بخشد. | 7 |
Israel hope op den HEERE; want bij den HEERE is goedertierenheid, en bij Hem is veel verlossing.
| خداوند اسرائیل را از همهٔ گناهانش نجات خواهد داد. | 8 |
En Hij zal Israel verlossen van al zijn ongerechtigheden.
