مزامیر 130

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، از گرداب غم نزد تو فریاد برمی‌آورم.

Sang til Festrejserne. Fra det dybe raaber jeg til dig, HERRE,

2 خداوندا، صدای مرا بشنو و به ناله‌ام گوش فرا ده!

o Herre, hør min Røst! Lad dine Ører lytte til min tryglende Røst!

3 ای خداوند، اگر تو گناهان ما را به نظر آوری، کیست که بتواند تبرئه شود؟

Tog du Vare, HERRE, paa Misgerninger, Herre, hvo kunde da bestaa?

4 اما تو گناهان ما را می‌بخشی، پس تو را گرامی می‌داریم و از تو اطاعت می‌کنیم.

Men hos dig er der Syndsforladelse, at du maa frygtes.

5 من بی‌صبرانه منتظر خداوند هستم و به وعده‌ای که داده است امید بسته‌ام.

Jeg haaber paa HERREN, min Sjæl haaber paa hans Ord,

6 آری، من منتظر خداوند هستم بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند، آری، بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند.

paa Herren bier min Sjæl mer end Vægter paa Morgen, Vægter paa Morgen.

7 ای اسرائیل، به خداوند امیدوار باش، زیرا محبت او عظیم است؛ اوست که می‌تواند ما را نجات فراوان بخشد.

Israel, bi paa HERREN! Thi hos HERREN er Miskundhed, hos ham er Forløsning i Overflod.

8 خداوند اسرائیل را از همهٔ گناهانش نجات خواهد داد.

Og han vil forløse Israel fra alle dets Misgerninger.