مزامیر 130

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، از گرداب غم نزد تو فریاد برمی‌آورم.

Píseň stupňů. Z hlubokosti volám k tobě, Hospodine.

2 خداوندا، صدای مرا بشنو و به ناله‌ام گوش فرا ده!

Pane, vyslyš hlas můj, nakloň uší svých k hlasu pokorných proseb mých.

3 ای خداوند، اگر تو گناهان ما را به نظر آوری، کیست که بتواند تبرئه شود؟

Budeš-li nepravosti šetřiti, Hospodine Pane, kdo ostojí?

4 اما تو گناهان ما را می‌بخشی، پس تو را گرامی می‌داریم و از تو اطاعت می‌کنیم.

Ale u tebe jest odpuštění, tak aby uctivost k tobě zachována byla.

5 من بی‌صبرانه منتظر خداوند هستم و به وعده‌ای که داده است امید بسته‌ام.

Očekávám na Hospodina, očekává duše má, a ještě očekává na slovo jeho.

6 آری، من منتظر خداوند هستم بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند، آری، بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند.

Duše má čeká Pána, víc než ponocní svitání, kteříž ponocují až do jitra.

7 ای اسرائیل، به خداوند امیدوار باش، زیرا محبت او عظیم است؛ اوست که می‌تواند ما را نجات فراوان بخشد.

Očekávejž, Izraeli, na Hospodina; nebo u Hospodina jest milosrdenství, a hojné u něho vykoupení.

8 خداوند اسرائیل را از همهٔ گناهانش نجات خواهد داد.

Onť zajisté vykoupí Izraele ze všech nepravostí jeho.