< مزامیر 130 >
سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، از گرداب غم نزد تو فریاد برمیآورم. | 1 |
Hodočasnička pjesma. Iz dubine, Jahve, vapijem tebi:
خداوندا، صدای مرا بشنو و به نالهام گوش فرا ده! | 2 |
Gospodine, čuj glas moj! Neka pazi uho tvoje na glas moga vapaja!
ای خداوند، اگر تو گناهان ما را به نظر آوری، کیست که بتواند تبرئه شود؟ | 3 |
Ako se, Jahve, grijeha budeš spominjao, Gospodine, tko će opstati?
اما تو گناهان ما را میبخشی، پس تو را گرامی میداریم و از تو اطاعت میکنیم. | 4 |
Al' u tebe je praštanje, da bi te se bojali.
من بیصبرانه منتظر خداوند هستم و به وعدهای که داده است امید بستهام. | 5 |
U Jahvu ja se uzdam, duša se moja u njegovu uzda riječ.
آری، من منتظر خداوند هستم بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند، آری، بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند. | 6 |
Duša moja čeka Gospodina više no zoru straža noćna; više no zoru straža noćna
ای اسرائیل، به خداوند امیدوار باش، زیرا محبت او عظیم است؛ اوست که میتواند ما را نجات فراوان بخشد. | 7 |
nek' Izrael čeka Jahvu. Jer je u Jahve milosrđe i obilno je u njega otkupljenje;
خداوند اسرائیل را از همهٔ گناهانش نجات خواهد داد. | 8 |
on će otkupiti Izraela od svih grijeha njegovih.