مزامیر 130
| سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، از گرداب غم نزد تو فریاد برمی‌آورم. | 1 |
Песен на възкачванията. Из дълбочините виках към Тебе, Господи.
| خداوندا، صدای مرا بشنو و به ناله‌ام گوش فرا ده! | 2 |
Господи, послушай гласа ми; Нека бъдат ушите Ти внимателни на гласа на молбата ми.
| ای خداوند، اگر تو گناهان ما را به نظر آوری، کیست که بتواند تبرئه شود؟ | 3 |
Ако би забелязал беззаконията, Господи, То кой, Господи, би могъл да устои?
| اما تو گناهان ما را می‌بخشی، پس تو را گرامی می‌داریم و از تو اطاعت می‌کنیم. | 4 |
При тебе обаче няма прощение За да ти се боят.
| من بی‌صبرانه منتظر خداوند هستم و به وعده‌ای که داده است امید بسته‌ام. | 5 |
Чакам Господа, душата ми чака, И на словото Му уповавам.
| آری، من منتظر خداوند هستم بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند، آری، بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند. | 6 |
Душата ми очаква Господа Повече от ония, които очакват зората, Да! повече от очакващите зората.
| ای اسرائیل، به خداوند امیدوار باش، زیرا محبت او عظیم است؛ اوست که می‌تواند ما را نجات فراوان بخشد. | 7 |
Нека се надява Израил на Господа; Защото Господ е милостта, И у Него е пълното изкупление;
| خداوند اسرائیل را از همهٔ گناهانش نجات خواهد داد. | 8 |
И Той ще изкупи Израиля От всичките му беззакония.
