مزامیر 13

1 برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خداوند، تا به کی مرا فراموش می‌کنی؟ تا به کی روی خود را از من برمی‌گردانی؟

Psalmus David, in finem. Usquequo Domine oblivisceris me in finem? Usquequo avertis faciem tuam a me?

2 تا به کی افکارم مرا آزار دهند و هر روز دلم از غم پر شود؟ تا به کی دشمن بر من پیروز باشد؟

Quamdiu ponam consilia in anima mea, dolorem in corde meo per diem?

3 ای یهوه خدای من، بر من نظر کن و دعای مرا اجابت فرما. نگذار نور زندگی‌ام خاموش شود. نگذار به خواب مرگ فرو روم

Usquequo exaltabitur inimicus meus super me?

4 و دشمن از شکست من شاد شده، بگوید: «بر او پیروز شدم.»

respice, et exaudi me Domine Deus meus. Illumina oculos meos ne umquam obdormiam in morte:

5 من به محبت تو اعتماد دارم و دلم از نجات تو شاد می‌شود.

ne quando dicat inimicus meus: Praevalui adversus eum. Qui tribulant me, exultabunt si motus fuero:

6 در وصف تو ای خداوند خواهم سرایید زیرا به من خوبی کرده‌ای.

ego autem in misericordia tua speravi. Exultabit cor meum in salutari tuo: cantabo Domino qui bona tribuit mihi: et psallam nomini Domini altissimi.