مزامیر 13

1 برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خداوند، تا به کی مرا فراموش می‌کنی؟ تا به کی روی خود را از من برمی‌گردانی؟

To him that excelleth. A Psalme of Dauid. Howe long wilt thou forget me, O Lord, for euer? howe long wilt thou hide thy face from me?

2 تا به کی افکارم مرا آزار دهند و هر روز دلم از غم پر شود؟ تا به کی دشمن بر من پیروز باشد؟

How long shall I take counsell within my selfe, hauing wearinesse dayly in mine heart? how long shall mine enemie be exalted aboue me?

3 ای یهوه خدای من، بر من نظر کن و دعای مرا اجابت فرما. نگذار نور زندگی‌ام خاموش شود. نگذار به خواب مرگ فرو روم

Beholde, and heare mee, O Lord my God: lighten mine eyes, that I sleepe not in death:

4 و دشمن از شکست من شاد شده، بگوید: «بر او پیروز شدم.»

Lest mine enemie say, I haue preuailed against him: and they that afflict me, reioyce when I slide.

5 من به محبت تو اعتماد دارم و دلم از نجات تو شاد می‌شود.

But I trust in thy mercie: mine heart shall reioyce in thy saluation:

6 در وصف تو ای خداوند خواهم سرایید زیرا به من خوبی کرده‌ای.

I will sing to the Lord, because he hath delt louingly with me.