< مزامیر 13 >

برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خداوند، تا به کی مرا فراموش می‌کنی؟ تا به کی روی خود را از من برمی‌گردانی؟ 1
Aka mawt ham David kah Tingtoenglung Aw BOEIPA, mevaeng hil nim kai nan hnilh yoeyah ve? Mevaeng hil nim na maelhmai te kai taeng lamkah na thuh ve?
تا به کی افکارم مرا آزار دهند و هر روز دلم از غم پر شود؟ تا به کی دشمن بر من پیروز باشد؟ 2
Mevaeng hil nim ka thinko kah hnin takuem kothae la ka hinglu he cilsuep ka dul hawl ve? Mevaeng hil nim kai sokah ka thunkha loh caemthang a rhuk ve?
ای یهوه خدای من، بر من نظر کن و دعای مرا اجابت فرما. نگذار نور زندگی‌ام خاموش شود. نگذار به خواب مرگ فرو روم 3
Aw ka BOEIPA Pathen paelki lamtah kai he n'doo dae. Ka mik mah han tueng sak dueknah khuila ka ip ve.
و دشمن از شکست من شاد شده، بگوید: «بر او پیروز شدم.» 4
Ka thunkha loh, “Anih ka na coeng,” a ti vetih ka bung vaengah ka rhal rhoek te omngaih uh ve.
من به محبت تو اعتماد دارم و دلم از نجات تو شاد می‌شود. 5
Tedae kai tah nang kah sitlohnah dongah ka pangtung tih namah kah khangnah dongah ka lungbuei omngaih.
در وصف تو ای خداوند خواهم سرایید زیرا به من خوبی کرده‌ای. 6
BOEIPA te kai ham a then dongah ka hlai ni.

< مزامیر 13 >