مزامیر 129

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

“Mula pa ng aking kabataan madalas akong lusubin nila,” hayaang sabihin ng Israel.

2 «از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

“Mula pa ng aking kabataan, nilusob nila ako, pero hindi nila ako natalo.

3 ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

Inararo ng mga mang-aararo ang aking likuran; gumawa (sila) ng mahabang ukit na daan.

4 اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

Si Yahweh ay matuwid, pinutol niya ang mga lubid ng masama.”

5 سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

Nawa malagay silang lahat sa kahihiyan at tumalikod silang mga napopoot sa Sion.

6 همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

Nawa maging tulad (sila) ng mga damo na nasa bubungan na nalalanta bago pa ito lumago,

7 و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

na hindi na maaaring punuin ang kamay ng manggagapas o ang dibdib nilang nagtatali ng mga bungkos.

8 رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»

Nawa huwag sabihin ng mga dumadaan, “Nawa ang pagpapala ni Yahweh ay sumainyo; pinagpapala namin kayo sa pangalan ni Yahweh.”