مزامیر 129

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

Madalas na ako'y dinalamhati nila mula sa aking kabataan, sabihin ngayon ng Israel,

2 «از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

Madalas na ako'y dinalamhati nila mula sa aking kabataan: gayon ma'y hindi (sila) nanganaig laban sa akin.

3 ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

Ang mga mangaararo ay nagsiararo sa aking likod; kanilang pinahaba ang kanilang bungkal.

4 اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

Ang Panginoon ay matuwid: kaniyang pinutol ang mga panali ng masama.

5 سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

Mapahiya (sila) at magsitalikod, silang lahat na nangagtatanim ng loob sa Sion.

6 همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

Sila'y maging parang damo sa mga bubungan, na natutuyo bago lumaki:

7 و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

Na hindi pinupuno ng manggagapas ang kaniyang kamay niyaon, ni siyang nagtatali man ng mga bigkis, ang kaniyang sinapupunan.

8 رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»

Hindi man sinasabi ng nagsisipagdaan, ang pagpapala ng Panginoon, ay sumainyo nawa; binabasbasan namin kayo sa pangalan ng Panginoon.