مزامیر 129

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

Cántico gradual. MUCHO me han angustiado desde mi juventud, puede decir ahora Israel;

2 «از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

Mucho me han angustiado desde mi juventud; mas no prevalecieron contra mí.

3 ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

Sobre mis espaldas araron los aradores: hicieron largos surcos.

4 اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

Jehová es justo; cortó las coyundas de los impíos.

5 سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

Serán avergonzados y vueltos atrás todos los que aborrecen á Sión.

6 همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

Serán como la hierba de los tejados, que se seca antes que crezca:

7 و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

De la cual no hinchió segador su mano, ni sus brazos el que hace gavillas.

8 رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»

Ni dijeron los que pasaban: Bendición de Jehová sea sobre vosotros; os bendecimos en el nombre de Jehová.