مزامیر 129

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

Una canción de ascensos. Muchas veces me han afligido desde mi juventud. Que Israel diga ahora:

2 «از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

muchas veces me han afligido desde mi juventud, pero no han prevalecido contra mí.

3 ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

Los aradores araron en mi espalda. Hicieron sus surcos largos.

4 اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

Yahvé es justo. Ha cortado las cuerdas de los malvados.

5 سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

Que se desilusionen y retrocedan, a todos los que odian a Sión.

6 همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

Que sean como la hierba de los tejados, que se marchita antes de crecer,

7 و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

con la que la parca no llena su mano, ni el que ata gavillas, su pecho.

8 رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»

Tampoco dicen los que pasan, “La bendición de Yahvé sea con vosotros. Te bendecimos en nombre de Yahvé”.