مزامیر 129

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

Множицею брашася со мною от юности моея, да речет убо Израиль:

2 «از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

множицею брашася со мною от юности моея, ибо не премогоша мя.

3 ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

На хребте моем делаша грешницы, продолжиша беззаконие свое.

4 اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

Господь праведен ссече выя грешников.

5 سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

Да постыдятся и возвратятся вспять вси ненавидящии Сиона:

6 همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

да будут яко трава на здех, яже прежде восторжения изсше:

7 و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

еюже не исполни руки своея жняй, и недра своего рукояти собираяй:

8 رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»

и не реша мимоходящии: благословение Господне на вы, благословихом вы во имя Господне.