مزامیر 129

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

Песнь восхождения. Много теснили меня от юности моей, да скажет Израиль:

2 «از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

много теснили меня от юности моей, но не одолели меня.

3 ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

На хребте моем орали оратаи, проводили длинные борозды свои.

4 اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

Но Господь праведен: Он рассек узы нечестивых.

5 سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

Да постыдятся и обратятся назад все ненавидящие Сион!

6 همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

Да будут, как трава на кровлях, которая прежде, нежели будет исторгнута, засыхает,

7 و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

которою жнец не наполнит руки своей, и вяжущий снопы - горсти своей;

8 رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»

и проходящие мимо не скажут: “благословение Господне на вас; благословляем вас именем Господним!”