مزامیر 129

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

Дестул м-ау асуприт дин тинереце – с-о спунэ Исраел! –

2 «از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

дестул м-ау асуприт дин тинереце, дар ну м-ау бируит.

3 ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

Плугарий ау арат пе спинаря мя, ау трас бразде лунӂь пе еа.

4 اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

Домнул есте дрепт: Ел а тэят фунииле челор рэй.

5 سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

Сэ се умпле де рушине ши сэ дя ынапой тоць чей че урэск Сионул!

6 همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

Сэ фие ка ярба де пе акоперишурь, каре се усукэ ынаинте де а фи смулсэ!

7 و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

Сечерэторул ну-шь умпле мына ку еа, чел че лягэ снопий ну-шь ынкаркэ брацул ку еа

8 رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»

ши трекэторий ну зик: „Бинекувынтаря Домнулуй сэ фие песте вой! Вэ бинекувынтэм ын Нумеле Домнулуй!”