مزامیر 129

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

Cântico dos degraus: Diga Israel: Desde minha juventude muitas vezes me afligiram.

2 «از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

Desde minha juventude, muitas vezes me afligiram, porém não prevaleceram contra mim.

3 ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

Lavradores lavraram sobre minhas costas, fizeram compridos os seus sulcos.

4 اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

O SENHOR é justo; ele cortou as cordas dos perversos.

5 سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

Sejam envergonhados, e voltem para trás todos os que odeiam a Sião.

6 همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

Sejam como a erva dos telhados, que se seca antes que cresça.

7 و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

Com que o ceifeiro não enche sua mão, nem o braço daquele que amarra os molhos.

8 رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»

Nem também os que passam, dizem: A bênção do SENHOR seja sobre vós; nós vos bendizemos no nome do SENHOR.