مزامیر 129

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

Muitas vezes me angustiaram desde a minha mocidade, diga agora Israel:

2 «از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

Muitas vezes me angustiaram desde a minha mocidade, todavia não prevaleceram contra mim.

3 ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

Os lavradores araram sobre as minhas costas: compridos fizeram os seus sulcos.

4 اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

O Senhor é justo: cortou as cordas dos impios.

5 سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

Sejam confundidos, e voltem para traz, todos os que aborrecem a Sião.

6 همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

Sejam como a herva dos telhados, que se secca antes que a arranquem.

7 و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

Com a qual o segador não enche a sua mão, nem o que ata os feixes enche o seu braço.

8 رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»

Nem tão pouco os que passam digam: A benção do Senhor seja sobre vós: nós vos abençoamos em nome do Senhor.