< مزامیر 129 >

سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید: 1
Fihirana fiakarana.
«از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند. 2
Mafy no nampahoriany ahy hatry ny fony aho mbola tanora; Nefa tsy naharesy ahy izy.
ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد، 3
Ny mpiasa dia niasa ny lamosiko; Efa nanalava ny vavasany izy.
اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.» 4
Marina Jehovah: Efa nanapaka ny famatorana nataon’ ny ratsy fanahy Izy.
سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند! 5
Aoka ho menatra sy hiamboho Izay rehetra mandrafy an’ i Ziona
همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد 6
Ka ho tahaka ny ahitra eo an-tampon-trano. Izay malazo, na dia tsy misy manongotra azy aza;
و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد. 7
Tsy misy mpijinja mameno tanana Na mpamehy amboara mameno tratra amin’ izany;
رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.» 8
Ka dia tsy hisy mpandalo hanao hoe: Hotahin’ i Jehovah anie ianareo; Eny, ny anaran’ i Jehovah no itsofanay rano anareo.

< مزامیر 129 >