مزامیر 129

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

گۆرانی گەشتیاران. «لە گەنجییەتیم زۆر هەراسانیان کردم!» با ئێستا ئیسرائیل بڵێت:

2 «از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

«لە گەنجییەتیم زۆر هەراسانیان کردم! بەڵام بەسەرمدا زاڵ نەبوون.

3 ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

جوتیارەکان جووتیان لەسەر پشتم کرد و هێڵی جووتەکانیان درێژکردەوە.»

4 اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

بەڵام یەزدان ڕاستودروستە، پەتی بەدکارانی پچڕاند.

5 سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

با هەموو ئەوانەی ڕقیان لە سییۆنە ڕیسوا بن و ببەزن.

6 همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

با بە دەردی گیای سەربان بچن، پێش ئەوەی گەشە بکات وشک دەبێت،

7 و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

ئەوەی نە دەستی دروێنەکەر پڕ دەکات و نە باوەشی گیشەکەر.

8 رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»

با ئەوانەی بەلایانەوە تێدەپەڕن پێیان نەڵێن: «بەرەکەتی یەزدانتان لێ بێت! بە ناوی یەزدان داوای بەرەکەتتان بۆ دەکەین!»