مزامیر 129

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

Nyanyian ziarah. Israel, katakanlah bagaimana engkau dianiaya musuh sejak masa mudamu.

2 «از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

"Aku dianiaya musuh sejak masa mudaku, tetapi mereka tak dapat mengalahkan aku;

3 ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

mereka membuat luka-luka dalam di punggungku, seperti pembajak membuat alur-alur panjang di ladang.

4 اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

Tetapi TUHAN yang adil telah membebaskan aku dari perbudakan."

5 سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

Biarlah setiap orang yang membenci Sion dikalahkan dan dipukul mundur.

6 همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

Biarlah mereka seperti rumput di atas atap yang menjadi kering sebelum dapat tumbuh;

7 و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

tak ada yang menyabitnya, atau mengikatnya dalam berkas.

8 رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»

Orang-orang yang lewat tak akan berkata, "Semoga engkau diberkati TUHAN, kami memberkati engkau dalam nama TUHAN."