مزامیر 129

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

Allt frá bernsku var ég ofsóttur (það er Ísrael sem talar)

2 «از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

og misréttinu linnti ekki – en aldrei var ég þurrkaður út. Aldrei hefur óvinum mínum tekist að uppræta mig!

3 ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

Þótt þeir húðstrýktu mig og tættu bak mitt, þá segi ég samt:

4 اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

„Drottinn er góður!“Því að hann braut hlekkina sem illmennin höfðu fjötrað mig með.

5 سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

Þeir sem hata Jerúsalem skulu verða til skammar og flýja.

6 همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

Þeir skulu vera eins og gras á þaki – það skrælnar áður en það hefur vaxið og myndað fræ.

7 و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

Sláttumaðurinn mun grípa í tómt og sá sem bindur fær ekki neitt.

8 رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»

Þeir sem framhjá fara skulu ekki óska þér blessunar. En við ykkur segjum við: „Drottinn blessi þig!“