مزامیر 129

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

Waƙar haurawa. Sun yi mini danniya ƙwarai tun ina ƙarami, bari Isra’ila yă ce,

2 «از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

sun yi mini danniya ƙwarai tun ina ƙarami, amma ba su yi nasara a kaina ba.

3 ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

Manoma sun nome bayana suka yi kunyoyinsu da tsayi.

4 اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

Amma Ubangiji mai adalci ne; ya’yantar da ni daga igiyoyin mugaye.

5 سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

Bari dukan waɗanda suke ƙin Sihiyona a juye da su baya da kunya.

6 همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

Bari su zama kamar ciyawa a kan rufi, wadda takan bushe kafin tă yi girma;

7 و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

da ita mai girbi ba ya iya cika hannuwansa, balle wanda yake tarawa yă cika hannuwansa.

8 رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»

Kada masu wuce su ce, “Albarkar Ubangiji ta kasance a kanku; muna sa muku albarka a cikin sunan Ubangiji.”