مزامیر 129

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

Yon chan pou monte vè tanp lan. “Anpil fwa, yo te pèsekite mwen soti nan jenès mwen. Kite Israël di koulye a:

2 «از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

“Anpil fwa, yo te pèsekite mwen soti nan jenès mwen, men yo pa janm reyisi kont mwen.

3 ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

Labourè yo te laboure chan yo sou do m. Yo fè tranch tè yo vin pi long.”

4 اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

SENYÈ a dwat. Kòd a mechan yo, Li te koupe yo fè bout.

5 سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

Ke tout (sila) ki rayi Sion yo vin wont! Ke yo retounen fè bak menm.

6 همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

Kite yo vin tankou zèb sou kay la; zèb ki fennen avan li grandi,

7 و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

jis moun rekòlt la p ap kapab plen men l, oubyen (sila) ki mare pote pake a, pa p ka plen lestomak li.

8 رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»

Ni (sila) ki pase yo, p ap di: “Ke benediksyon SENYÈ a rete avèk ou. Nou beni ou nan non SENYÈ a.”