مزامیر 129

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

Ein Stufenlied. / "Oft haben sie mich bedrängt von meiner Jugend an", / So möge Israel sprechen,

2 «از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

"Oft haben sie mich bedrängt von meiner Jugend an, / Doch sie haben mich nicht überwältigt.

3 ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

Auf meinem Rücken haben Pflüger gepflügt / Und ihre Furchen lang gezogen.

4 اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

Doch Jahwe, der Gerechte, / Er hat zerhaun der Frevler Strick."

5 سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

Zuschanden werden und rückwärtsweichen / Sollen alle, die Zion hassen.

6 همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

Sie sollen dem Gras auf den Dächern gleichen: / Das ist schon dürr, noch ehe man's ausrauft.

7 و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

Damit füllt der Schnitter nicht seine Hand / Noch seinen Arm der Garbenbinder.

8 رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»

Die vorübergehen sagen auch nicht: / "Jahwes Segen sei über euch!" / Wir aber haben euch in Jahwes Namen gesegnet.