مزامیر 129

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

Cantique des degrés. Ils m’ont assez opprimé dès ma jeunesse, Qu’Israël le dise!

2 «از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

Ils m’ont assez opprimé dès ma jeunesse, Mais ils ne m’ont pas vaincu.

3 ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

Des laboureurs ont labouré mon dos, Ils y ont tracé de longs sillons.

4 اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

L’Éternel est juste: Il a coupé les cordes des méchants.

5 سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

Qu’ils soient confondus et qu’ils reculent, Tous ceux qui haïssent Sion!

6 همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

Qu’ils soient comme l’herbe des toits, Qui sèche avant qu’on l’arrache!

7 و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

Le moissonneur n’en remplit point sa main, Celui qui lie les gerbes n’en charge point son bras,

8 رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»

Et les passants ne disent point: Que la bénédiction de l’Éternel soit sur vous! Nous vous bénissons au nom de l’Éternel!