مزامیر 129

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

En Jérusalem. Souvent ils m'ont attaqué dès ma jeunesse; que maintenant Israël dise:

2 «از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

Souvent ils m'ont attaqué dès ma jeunesse, et ils n'ont rien pu sur moi.

3 ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

Les pécheurs ont frappé sur mon dos; ils ont prolongé leur iniquité.

4 اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

Le Seigneur en sa justice a brisé le cou des pécheurs.

5 سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

Qu'ils soient confondus et mis en fuite, tous ceux qui haïssent Sion.

6 همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

Qu'ils deviennent comme l'herbe des toits, qui sèche avant d'être arrachée,

7 و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

Et qui ne remplit ni la main du faucheur ni le sein du botteleur.

8 رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»

Sur eux les passants n'ont point dit: Que la bénédiction du Seigneur soit avec tous; nous vous bénissons au nom du Seigneur.