مزامیر 129

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

Cantique des montées. Ils m’ont cruellement opprimé dès ma jeunesse, — qu’Israël le dise! —

2 «از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

Ils m’ont cruellement opprimé dès ma jeunesse, mais ils n’ont pas prévalu contre moi.

3 ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

Ils ont labouré mon dos, ils y ont tracé de longs sillons.

4 اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

Mais Yahweh est juste: il a coupé les liens des méchants.

5 سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

Qu’ils soient confondus et qu’ils reculent en arrière, tous ceux qui haïssent Sion!

6 همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

Qu’ils soient comme l’herbe des toits, qui sèche avant qu’on l’arrache.

7 و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

Le moissonneur n’en remplit pas sa main, ni celui qui lie les gerbes, son giron;

8 رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»

et les passants ne disent pas: « Que la bénédiction de Yahweh soit sur vous! » — « Nous vous bénissons au nom de Yahweh. »