مزامیر 129

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

A Song of the Ascents. Often they distressed me from my youth, Pray, let Israel say:

2 «از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

Often they distressed me from my youth, Yet they have not prevailed over me.

3 ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

Over my back have ploughers ploughed, They have made long their furrows.

4 اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

Jehovah [is] righteous, He hath cut asunder cords of the wicked.

5 سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

Confounded and turn backward do all hating Zion.

6 همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

They are as grass of the roofs, That before it was drawn out withereth,

7 و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

That hath not filled the hand of a reaper, And the bosom of a binder of sheaves.

8 رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»

And the passers by have not said, 'The blessing of Jehovah [is] on you, We blessed you in the Name of Jehovah!'