مزامیر 129

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

[I say that] my enemies have (afflicted/caused trouble for) me ever since I was young. [Now I ask you, my fellow] Israelis, to repeat those same words:

2 «از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

“Our enemies have afflicted us since our nation began, but they have not defeated us!

3 ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

[Our enemies struck us with whips] that cut into our backs [MET] like a [farmer uses a] plow to cut deep furrows into the ground.”

4 اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

[But] Yahweh is righteous, and he has freed [me] from being a slave [MTY] of wicked [people].

5 سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

I wish/hope that all those who hate Jerusalem/Israel will be ashamed because of being defeated.

6 همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

I hope/wish that they will be [of no value], like grass that grows on the roofs of houses that dries up and does not grow tall;

7 و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

[as a result] no one [cuts it and] puts it in bundles and carries it away.

8 رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»

People who pass by [and see men harvesting grain usually greet them by saying to them], “We wish/hope that Yahweh will bless you!” But this will not happen [to those who hate Israel]. We, acting as Yahweh’s representatives, bless you [Israelis.]