مزامیر 129

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

A song of ascents. ‘Sore have they vexed me from youth’ thus let Israel say

2 «از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

‘Sore have they vexed me from youth, but they have not prevailed against me.

3 ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

‘The ploughers ploughed on my back, they made their furrows long.

4 اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

But the Lord, who is righteous, has cut the cords of the wicked.’

5 سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

Let all who are haters of Zion be put to shame and defeated.

6 همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

May they be as the grass on the house-top, which withers before it shoots up;

7 و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

which fills not the arms of the reaper, nor the lap of the binder of sheaves

8 رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»

whereof no one says as they pass, ‘The blessing of God be upon you.’ In the name of the Lord we bless you.