مزامیر 129

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

[A Song of Ascents.] Many times they have afflicted me from my youth up. Let Israel now say,

2 «از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

many times they have afflicted me from my youth up, yet they have not prevailed against me.

3 ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

The plowers plowed on my back. They made their furrows long.

4 اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

The LORD is righteous. He has cut apart the cords of the wicked.

5 سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

Let them be disappointed and turned backward, all those who hate Zion.

6 همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

Let them be as the grass on the housetops, which withers before it grows up;

7 و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

with which the reaper doesn't fill his hand, nor he who binds sheaves, his bosom.

8 رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»

Neither do those who go by say, "The blessing of the LORD be on you. We bless you in the name of the LORD."