مزامیر 129

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

Many a time have they afflicted me from my youth, may Israel now say:

2 «از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

Many a time have they afflicted me from my youth: yet they have not prevailed against me.

3 ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

The plowers plowed upon my back: they made long their furrows.

4 اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

Yhwh is righteous: he hath cut asunder the cords of the wicked.

5 سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

Let them all be confounded and turned back that hate Zion.

6 همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

Let them be as the grass upon the housetops, which withereth afore it groweth up:

7 و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

Wherewith the mower filleth not his hand; nor he that bindeth sheaves his bosom.

8 رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»

Neither do they which go by say, The blessing of Yhwh be upon you: we bless you in the name of Yhwh.