مزامیر 129

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

A song of ascents. Many a time they have persecuted me from my youth— let Israel now declare—

2 «از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

many a time they have persecuted me from my youth, but they have not prevailed against me.

3 ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

The plowmen plowed over my back; they made their furrows long.

4 اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

The LORD is righteous; He has cut me from the cords of the wicked.

5 سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

May all who hate Zion be turned back in shame.

6 همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

May they be like grass on the rooftops, which withers before it can grow,

7 و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

unable to fill the hands of the reaper, or the arms of the binder of sheaves.

8 رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»

May none who pass by say to them, “The blessing of the LORD be on you; we bless you in the name of the LORD.”