مزامیر 129

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

Een lied Hammaaloth. Zij hebben mij dikwijls benauwd van mijn jeugd af, zegge nu Israel;

2 «از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

Zij hebben mij dikwijls van mijn jeugd af benauwd; evenwel hebben zij mij niet overmocht.

3 ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

Ploegers hebben op mijn rug geploegd; zij hebben hun voren lang getogen.

4 اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

De HEERE, Die rechtvaardig is, heeft de touwen der goddelozen afgehouwen.

5 سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

Laat hen beschaamd en achterwaarts gedreven worden, allen, die Sion haten.

6 همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

Laat hen worden als gras op de daken, hetwelk verdort, eer men het uittrekt;

7 و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

Waarmede de maaier zijn hand niet vult, noch de garvenbinder zijn arm;

8 رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»

En die voorbijgaan, niet zeggen: De zegen des HEEREN zij bij u! Wij zegenen ulieden in den Naam des HEEREN.