مزامیر 129

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

Een bedevaartslied. Van jongs af heeft men wreed mij mishandeld, Mag Israël wel zeggen;

2 «از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

Mij hardvochtig gekweld sinds mijn jeugd, Maar nooit mij gebroken.

3 ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

Ploegers hebben mijn rug beploegd, En lange voren getrokken;

4 اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

Maar Jahweh bleef trouw: De riemen der bozen sneed Hij stuk.

5 سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

Beschaamd moeten vluchten Alle haters van Sion.

6 همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

Ze zullen worden als gras op de daken, Dat vóór het opschiet, verdort;

7 و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

Waarmee geen maaier zijn hand kan vullen, Geen hooier zijn arm.

8 رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»

En niemand zal in het voorbijgaan zeggen: "De zegen van Jahweh over u; Wij zegenen u in Jahweh’s Naam!"