مزامیر 129

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

(Sang til Festrejserne.) De trængte mig hårdt fra min ungdom - så siger Israel

2 «از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

de trængte mig hårdt fra min Ungdom, men kued mig ikke.

3 ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

Plovmænd pløjed min Ryg, trak lange Furer;

4 اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

retfærdig er HERREN, han overskar de gudløses Reb.

5 سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

Alle, som hader Zion, skal vige med Skam,

6 همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

blive som Græs på Tage, der visner, førend det skyder Strå,

7 و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

og ikke fylder Høstkarlens Hånd og Opbinderens Favn;

8 رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»

Folk, som går forbi, siger ikke: "HERRENs Velsignelse over eder! Vi velsigner eder i HERRENs Navn!"