< مزامیر 127 >
سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور سلیمان. اگر خداوند خانه را بنا نکند، بناکنندگانش زحمت بیهوده میکشند؛ اگر خداوند شهر را نگهبانی نکند، نگهبانان بیهوده نگهبانی میکنند. | 1 |
௧சாலொமோனின் ஆரோகண பாடல். யெகோவா வீட்டைக் கட்டாவிட்டால், அதைக் கட்டுகிறவர்களின் உழைப்பு வீண்; யெகோவா நகரத்தைக் காக்காமல் இருந்தால் காவலாளர்கள் விழித்திருக்கிறது வீண்.
بیهوده است که شما برای امرار معاش، این همه زحمت میکشید، صبح زود بر میخیزید و شب دیر میخوابید؛ زیرا هنگامی که عزیزان خداوند در خوابند، او برای ایشان تدارک میبیند. | 2 |
௨நீங்கள் அதிகாலையில் எழுந்து, நேரத்துடன் வேலைகளைச் செய்து, வருத்தத்தின் அப்பத்தைச் சாப்பிடுகிறதும் வீண்; அவரே தமக்குப் பிரியமானவனுக்குத் தூக்கத்தைக் கொடுக்கிறார்.
فرزندان هدایایی هستند از جانب خداوند. آنها پاداشی هستند که خداوند به انسان میدهد. | 3 |
௩இதோ, பிள்ளைகள் கர்த்தரால் வரும் சுதந்திரம், கர்ப்பத்தின் கனி அவரால் கிடைக்கும் பலன்.
پسرانی که برای مرد جوان متولد میشوند، همچون تیرهای تیزی هستند در دست او. | 4 |
௪இளவயதின் மகன்கள் பலவான் கையிலுள்ள அம்புகளுக்கு ஒப்பாக இருக்கிறார்கள்.
خوشا به حال کسی که ترکش خود را از چنین تیرهایی پر میکند! او در جدل با دشمنان هرگز مغلوب نخواهد شد. | 5 |
௫அவைகளால் தன்னுடைய அம்பறாத்தூணியை நிரப்பின மனிதன் பாக்கியவான்; அவர்கள் வெட்கமடையாமல் ஒலிமுகவாசலில் எதிரிகளோடு பேசுவார்கள்.