< مزامیر 125 >
سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. آنانی که بر خداوند توکل دارند، مانند کوه صهیون، همیشه ثابت و پا برجا هستند. | 1 |
O cântare a treptelor. Cei ce se încred în DOMNUL sunt ca muntele Sion, care nu se clatină, ci dăinuiește pentru totdeauna.
چنانکه کوهها گرداگرد شهر اورشلیم هستند، همچنان خداوند گرداگرد قوم خود است و تا ابد از آنها محافظت میکند! | 2 |
Ca munții împrejurul Ierusalimului, astfel este DOMNUL împrejurul poporului său de acum înainte și pentru totdeauna.
گناهکاران در سرزمین نیکوکاران همیشه حکمرانی نخواهند کرد، و گرنه نیکوکاران نیز دست خود را به گناه آلوده خواهند کرد. | 3 |
Căci toiagul celui stricat nu se va odihni în partea celor drepți, ca nu cumva cei drepți să își întindă mâinile spre nelegiuire.
ای خداوند، به نیکوکاران و آنانی که دلشان با تو راست است، احسان کن، | 4 |
Fă bine, DOAMNE, celor buni și celor integri în inimile lor.
اما آنانی را که به راههای کج خود میروند، با سایر بدکاران مجازات کن. صلح و سلامتی بر اسرائیل باد! | 5 |
Cât despre cei ce se abat spre căile lor strâmbe, DOMNUL îi va conduce cu lucrătorii nelegiuirii, dar peste Israel va fi pace.