مزامیر 124

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور داوود. اگر خداوند با ما نمی‌بود چه می‌شد؟ بگذار اسرائیل بگوید:

«Жуқириға чиқиш нахшиси» Әгәр биз тәрәптә турғини Пәрвәрдигар болмиған болса, — Аһ, Исраил шундақ десун —

2 اگر خداوند با ما نمی‌بود هنگامی که دشمنان بر ما یورش آوردند،

Биз тәрәптә турғини Пәрвәрдигар болмиған болса, Кишиләр бизгә һуҗумға қозғалғанда,

3 آنها در خشم آتشین خود ما را زنده می‌بلعیدند!

Уларниң ғәзиви бизгә туташқанда, — Шу чағда улар бизни тирик жутуветәтти;

4 سیل ما را با خود می‌بُرد و آبها از سر ما می‌گذشت.

[Шу чағда] сулар бизни ғәриқ қиливетәтти; Кәлкүн бешимиздин өтәтти;

5 آری، در گردابها غرق می‌شدیم!

Давалғуған сулар бешимиздин өтәтти!

6 سپاس بر خداوند که نگذاشت ما شکار دندانهای آنها شویم.

Пәрвәрдигарға тәшәккүр-мәдһийә болғай! Уларниң чишлириға ов болушқа бизни қоюп бәрмиди.

7 همچون پرنده، از دام صیاد گریختیم. دام پاره شد و ما نجات یافتیم.

Җенимиз тутқучиларниң басмиқидин қечип чиққан қуштәк қачти; Басмақ сундурулуп, биз қачтуқ!

8 مددکار ما خداوند است که آسمان و زمین را آفرید.

Еришкән ярдимимиз Пәрвәрдигарниң намидидур, Асман-зимин Яратқучиниң намидидур!