مزامیر 124

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور داوود. اگر خداوند با ما نمی‌بود چه می‌شد؟ بگذار اسرائیل بگوید:

अब इस्राईल यूँ कहे, अगर ख़ुदावन्द हमारी तरफ़ न होता,

2 اگر خداوند با ما نمی‌بود هنگامی که دشمنان بر ما یورش آوردند،

अगर ख़ुदावन्द उस वक़्त हमारी तरफ़ न होता, जब लोग हमारे ख़िलाफ़ उठे,

3 آنها در خشم آتشین خود ما را زنده می‌بلعیدند!

तो जब उनका क़हर हम पर भड़का था, वह हम को ज़िन्दा ही निगल जाते।

4 سیل ما را با خود می‌بُرد و آبها از سر ما می‌گذشت.

उस वक़्त पानी हम को डुबो देता, और सैलाब हमारी जान पर से गुज़र जाता।

5 آری، در گردابها غرق می‌شدیم!

उस वक़्त मौजज़न, पानी हमारी जान पर से गुज़र जाता।

6 سپاس بر خداوند که نگذاشت ما شکار دندانهای آنها شویم.

ख़ुदावन्द मुबारक हो, जिसने हमें उनके दाँतों का शिकार न होने दिया।

7 همچون پرنده، از دام صیاد گریختیم. دام پاره شد و ما نجات یافتیم.

हमारी जान चिड़िया की तरह चिड़ीमारों के जाल से बच निकली, जाल तो टूट गया और हम बच निकले।

8 مددکار ما خداوند است که آسمان و زمین را آفرید.

हमारी मदद ख़ुदावन्द के नाम से है, जिसने आसमान और ज़मीन को बनाया।