مزامیر 124

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور داوود. اگر خداوند با ما نمی‌بود چه می‌شد؟ بگذار اسرائیل بگوید:

Da nije bio Gospod s nama, neka reèe Izrailj,

2 اگر خداوند با ما نمی‌بود هنگامی که دشمنان بر ما یورش آوردند،

Da nije bio Gospod s nama, kad ljudi ustaše na nas,

3 آنها در خشم آتشین خود ما را زنده می‌بلعیدند!

Žive bi nas proždrli, kad se raspali gnjev njihov na nas;

4 سیل ما را با خود می‌بُرد و آبها از سر ما می‌گذشت.

Potopila bi nas voda, rijeka bi pokrila dušu našu;

5 آری، در گردابها غرق می‌شدیم!

Pokrila bi dušu našu silna voda.

6 سپاس بر خداوند که نگذاشت ما شکار دندانهای آنها شویم.

Blagosloven Gospod, koji nas ne dade zubima njihovijem da nas rastržu!

7 همچون پرنده، از دام صیاد گریختیم. دام پاره شد و ما نجات یافتیم.

Duša se naša izbavi kao ptica iz zamke lovaèke; zamka se raskide, i mi se izbavismo.

8 مددکار ما خداوند است که آسمان و زمین را آفرید.

Pomoæ je naša u imenu Gospodnjem, koji je stvorio nebo i zemlju.