مزامیر 124

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور داوود. اگر خداوند با ما نمی‌بود چه می‌شد؟ بگذار اسرائیل بگوید:

Де н-ар фи фост Домнул де партя ноастрэ, сэ спунэ Исраел акум!

2 اگر خداوند با ما نمی‌بود هنگامی که دشمنان بر ما یورش آوردند،

Де н-ар фи фост Домнул де партя ноастрэ кынд с-ау ридикат оамений ымпотрива ноастрэ,

3 آنها در خشم آتشین خود ما را زنده می‌بلعیدند!

не-ар фи ынгицит де вий кынд ли с-а апринс мыния ымпотрива ноастрэ;

4 سیل ما را با خود می‌بُرد و آبها از سر ما می‌گذشت.

не-ар фи ынекат апеле, ар фи трекут рыуриле песте суфлетул ностру;

5 آری، در گردابها غرق می‌شدیم!

ар фи трекут песте суфлетул ностру валуриле нэпрасниче.

6 سپاس بر خداوند که نگذاشت ما شکار دندانهای آنها شویم.

Бинекувынтат сэ фие Домнул, каре ну не-а дат прадэ динцилор лор!

7 همچون پرنده، از دام صیاد گریختیم. دام پاره شد و ما نجات یافتیم.

Суфлетул не-а скэпат ка пасэря дин лацул пэсэрарулуй; лацул с-а рупт, ши ной ам скэпат.

8 مددکار ما خداوند است که آسمان و زمین را آفرید.

Ажуторул ностру есте ын Нумеле Домнулуй, каре а фэкут черуриле ши пэмынтул.