مزامیر 124

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور داوود. اگر خداوند با ما نمی‌بود چه می‌شد؟ بگذار اسرائیل بگوید:

Se não fôra o Senhor, que esteve ao nosso lado, ora diga Israel;

2 اگر خداوند با ما نمی‌بود هنگامی که دشمنان بر ما یورش آوردند،

Se não fôra o Senhor, que esteve ao nosso lado, quando os homens se levantaram contra nós,

3 آنها در خشم آتشین خود ما را زنده می‌بلعیدند!

Elles então nos teriam engulido vivos, quando a sua ira se accendesse contra nós.

4 سیل ما را با خود می‌بُرد و آبها از سر ما می‌گذشت.

Então as aguas teriam trasbordado sobre nós, e a corrente teria passado sobre a nossa alma;

5 آری، در گردابها غرق می‌شدیم!

Então as aguas altivas teriam passado sobre a nossa alma.

6 سپاس بر خداوند که نگذاشت ما شکار دندانهای آنها شویم.

Bemdito seja o Senhor, que não nos deu por preza aos seus dentes.

7 همچون پرنده، از دام صیاد گریختیم. دام پاره شد و ما نجات یافتیم.

A nossa alma escapou, como um passaro do laço dos passarinheiros; o laço quebrou-se, e nós escapámos.

8 مددکار ما خداوند است که آسمان و زمین را آفرید.

O nosso soccorro está no nome do Senhor, que fez o céu e a terra.