مزامیر 124

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور داوود. اگر خداوند با ما نمی‌بود چه می‌شد؟ بگذار اسرائیل بگوید:

Faarfannaa ol baʼuu. Faarfannaa Daawit. Israaʼel akkana haa jedhu: Utuu Waaqayyo garee keenya taʼuu baatee,

2 اگر خداوند با ما نمی‌بود هنگامی که دشمنان بر ما یورش آوردند،

utuu Waaqayyo garee keenya taʼuu baatee, yommuu namoonni nutti kaʼanitti,

3 آنها در خشم آتشین خود ما را زنده می‌بلعیدند!

yommuu aariin isaanii nutti bobaʼetti, silaa isaan utuu nu lubbuun jirruu nu liqimsu turan;

4 سیل ما را با خود می‌بُرد و آبها از سر ما می‌گذشت.

lolaan nu liqimsee dhaʼaan bishaanii nurra yaaʼa ture;

5 آری، در گردابها غرق می‌شدیم!

bishaan hamaan nu fudhatee bada ture.

6 سپاس بر خداوند که نگذاشت ما شکار دندانهای آنها شویم.

Waaqayyo akka nu ilkaan isaaniitiin cicciramnuuf dabarsee itti nu hin kennin sun haa eebbifamu.

7 همچون پرنده، از دام صیاد گریختیم. دام پاره شد و ما نجات یافتیم.

Akkuma simbirri kiyyoo adamsituu jalaa baatu, nu isaan jalaa baaneerra; kiyyoon ni ciccite; nus jalaa baane.

8 مددکار ما خداوند است که آسمان و زمین را آفرید.

Gargaarsi keenya maqaa Waaqayyoo, Uumaa samii fi lafa sanaa ti.