مزامیر 124

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور داوود. اگر خداوند با ما نمی‌بود چه می‌شد؟ بگذار اسرائیل بگوید:

Canticum graduum. [Nisi quia Dominus erat in nobis, dicat nunc Israël,

2 اگر خداوند با ما نمی‌بود هنگامی که دشمنان بر ما یورش آوردند،

nisi quia Dominus erat in nobis: cum exsurgerent homines in nos,

3 آنها در خشم آتشین خود ما را زنده می‌بلعیدند!

forte vivos deglutissent nos; cum irasceretur furor eorum in nos,

4 سیل ما را با خود می‌بُرد و آبها از سر ما می‌گذشت.

forsitan aqua absorbuisset nos;

5 آری، در گردابها غرق می‌شدیم!

torrentem pertransivit anima nostra; forsitan pertransisset anima nostra aquam intolerabilem.

6 سپاس بر خداوند که نگذاشت ما شکار دندانهای آنها شویم.

Benedictus Dominus, qui non dedit nos in captionem dentibus eorum.

7 همچون پرنده، از دام صیاد گریختیم. دام پاره شد و ما نجات یافتیم.

Anima nostra sicut passer erepta est de laqueo venantium; laqueus contritus est, et nos liberati sumus.

8 مددکار ما خداوند است که آسمان و زمین را آفرید.

Adjutorium nostrum in nomine Domini, qui fecit cælum et terram.]